[Robson Kerman]

Do zabawy z arduino nie koniecznie trzeba znać język C/C++

A później mamy takie problemy:

- "Witam, napisałem program oparty o pętle case, działa bez zarzutu ale teraz chciałbym dołożyć sterowanie menu przez ir. Problem w tym, że wszystkie przykłady z ir także posiadają case. Nie wiem jak to połączyć, próbowałem już różnych możliwości ale bez skutku."

-"Znalazłem w sieci projekt... ...proszę by ktoś dopisał brakującą funkcję, oraz o wyjaśnienie jak działa ten program."

-"Proszę o pomoc, chciałem użyć tego kodu ale nie działa."

O, to jest niezłe: (niestety z konkurencyjnego forum)
-"Jaka jest najlepsza metoda, aby większej ilości pinów przyporządkować pewną - tą samą - wartość? Wiem, że to można rozpisać w programie krok po po kroku, ale chodzi mi o zwięzły program."

Ach. Nie chce mi się dalej wstawiać przykładów, bo to nie ma sensu.

Myślę, że nie trzeba znać się na programowaniu, ale na pewno trzeba znać język C/C++.
Zasady języka można poznać w jeden wieczór i to bez większego wysiłku.

I jeszcze na temat elektronów. One są bardzo leniwe i nie chcą się poruszać z prędkością światła w przewodniku. Raczej popychają się wzajemnie z prędkością prawie światła.

Dal ciekawskich: elektrony w przewodniku poruszają się z prędkością 0,15 mm/s.

Odnośnie komunikacji: SPI jest bardzo podatne na zakłócenia. Żeby to dobrze pracowało, to sprzęt musi być zaprojektowany z głową i nie dziwcie się, że prototyp na płytce stykowej nie działa. W zależności od prędkości, SPI może pracować do 1m.
I2C może nadawać nawet do kilku metrów, więc nasze prototypy nie robią na nim większego wrażenia.